Sinds 2010 is het monteren van documentaires, reportages, voorlichtingsfilms, commercials, infomercials en infotainment niet meer mijn beroep. Monteren doe ik nog steeds en ook de camera hanteer ik weer. Maar alles wat ik maak, maak ik op de eerste plaats voor mezelf. Natuurlijk wil ik graag dat ook anderen mijn werk bewonderen vandaar dat andere pagina’s van deze website boordevol staan met film- en montagewerk van de laatste jaren. In deze blog vertel ik over mensen die tijdens die werkzamen op mijn pad komen. En ik laat natuurlijk het een en ander zien.

In deze korte blog gaat het over danser Jan Pieter van Lieshout.
En citaat van hem:

Ik vind het eigenlijk heel aanmatigend om te zeggen: ‘Ik ben de dans.’ Maar als ik het zeg, dan raak ik de essentie. Ik ben de dans. Het kost me moeite om het te zeggen. Er waren momenten dat ik de dans los heb gelaten gedurende mijn carrière, bijvoorbeeld na de verkoop van de dansschool in 1997, toen heb ik een sabbatical year genomen. En ik heb echt een jaar niet gedanst. Ik kreeg pijn tussen mijn schouderbladen. Ik zei dan gekscherend: ‘Mijn vleugels zijn er afgevallen.’ Ik danste niet meer. Ik sloeg mijn vleugels niet meer uit. Ik had mezelf daarmee vleugellam gemaakt. In die tijd had ik een gesprek met mijn toenmalige danspartner en zij zei: ‘Ik raad je aan om naar Findhorn te gaan, in Schotland. Nou, ik heb daar niet over nagedacht, ik ben gewoon naar Findhorn gegaan. Ik zat in het vliegtuig van Londen naar Inverness. Ik zat met mijn schouders zo tegen die stoelleuning te schuren: ‘Oh, mijn vleugels, wat doen ze toch zeer.’ Ik kwam in Findhorn. Daar hebben ze een enorme zaal, the Universal Hall. Daar werd plenair gedanst. Ik was eigenlijk niet van plan om mee te dansen, maar ik deed zo onopvallend mogelijk mee. Toen kwam ik tot de ontdekking toen ik daar drie dagen was, dat ik al drie dagen lang meer last had gehad van mijn vleugels. Toen dacht ik: ‘Misschien, misschien, ben ik dan toch de dans. En kan ik niet zonder dans. En is het de bedoeling dat ik ook dans. Want mijn lijf voelt nu zoals het zou moeten zijn.’

Ruimte om te Raken verbindt over afstand

Een collectief start direct na de corona lock down een aantal initiatieven op.

Door de gevolgen van het coronavirus is er een surreële wereld ontstaan, waarin alles wat vanzelfsprekend was plotseling anders is. Juist in tijden waarin afstand houden van levensbelang is, is het belangrijk in verbinding te blijven. Wij, een aantal mensen werkzaam in de wereld van cultuur en events, zijn een collectief gestart en creëren initiatieven die raken. 

Een van die initiatieven is Hearts2Connect.
Daarin is ondermeer hartverbinder Nils Roemen te zien en te horen.
Danser Jan Pieter van Lieshout reageert met onderstaande videoboodschap op zijn performance.